daisensan.reismee.nl

Red Frog Beach, Bocas del Toro,

Hoi alle lezers,

Bocas, een eiland... Dus na een busrit van ruim drie uur stapten we in een flink temperatuurverschil, in een kleine boot. Ten eerste door de kippenvel bezorgende stand airco hier in de bussen. Als je ons hier in de bussen ziet zitten denk je dat we met de winter van huis zijn gegaan. Vieve maakt het zich graag comfortabel; schoenen uit, doek over haar heen en lekker op papa's of mama's schoot alles in zich opnemen wat we zien vanuit de bus. Met de 'joker' (lees: Ipad) bij de hand. Maar de joker hoeft nauwelijks ingezet te worden. Onder de indruk van alles om haar heen en ook graag een tukkie in de bus. Zou het een dochter van mij zijn ;) Maar ten tweede was het in Boquete toch wel een paar graden koeler dan hier. Afijn, we zaten in een boot. Om ons heen zien we rondvliegende en 'neerstortende' pelikanen. Maar armoedige huisjes waar een zeer basic leven vanaf straalt. Simpel gebouwd met hout en golfplaten. De kleur bij de huisjes wordt gegeven door de vele waslijnen die bij de huisjes hangen, gevuld met schoongewassen gekleurde kledingstukken. Langs de mangrovebomen varende, genietend van het briesje en simpelweg gelukkig te zitten zijn in een bootje, deinend op de golven en toch ook met een harde snelheid over het water scherend. Ze dachten vast: die toeristen moeten zo snel mogelijk in het paradijs aankomen. Vieve vond het eerst spannend, later heel leuk, maar de golven toch wel weer spannend. Toen we haar vertelden dat het bootje ons naar het nieuwe zwembad zou brengen was de bootreis ineens niet erg meer. Met mijn herinneringen van zo'n 9 jaar geleden in gedachte (toen was ik oa. ook in Panama) kwamen langs het 'hoofdeiland' gevaren. Drukte, gezelligheid, restaurantjes en ik voornamelijk toen genoten van het nachtleven. We bleven zitten en maakten daarna nog een stop bij Bastimentos. Daar werden wat toeristen, maar ook lokale (schoolgaande) kinderen afgezet bij hun huis. Met z'n drietjes overgebleven in de boot leek het alsof we naar het einde van de wereld werden gebracht. Strakblauwe lucht, de zon schitterend op het helderblauwe zeewater en het groen van alle bomen wat nooit lijkt te vervelen. Uiteindelijk op een aanlegsteiger door de sympathieke 'kapitein' afgezet op Red Frog Beach. Ik voelde me net een deelnemer van Expeditie Robinson. Uitkomend bij Red Frog Resort, daar moesten we langs lopen en vervolgens nog zo'n tien minuutjes lopen naar het hostel. Daar aangekomen leek het eerder ook een resort in plaats van een hostel. Wat een mooi verblijf. Zwetend ingecheckt bij de balie, een free upgrade gekregen voor een ruimere kamer omdat we met Vieve zijn en meteen weer die blik naar elkaar. Ja, dit is een plek die ons heel erg gaat bevallen en waarvan we nu al weten dat het ons gaat bijblijven en een speciaal plekje in ons reishart krijgt. Wat een idyllische plek, gaaf hostel, fijne sfeer. Met het strand op loopafstand, een klein maar fijn zwembad, leuke zitplekken, een bar, gigantisch lekkere menukaart en heel veel leuke mensen die er zijn. Waarmee je het altijd maar moet treffen en dat doen we zeker deze keer. Het ligt dus heel afgelegen, er komt eens per dag een boot met boodschappen die worden besteld door het hostel. Dus heb je zelf iets nodig, kun je het bestellen en komt het dus per boot. Er is een klein supermarktje, maar de prijzen zijn hier sky high. Het eten bij het hostel zelf is relatief goedkoop en zeer smaakvol, dus geen haar op ons hoofd om zelf de keuken in te gaan. We doen overigens wel leuke inspiratie op qua gerechten. De eerste middag heeft Vieve ruim vier uur liggen ronddobberen in het zwembad en met oude vrouwen handjes kwam ze met enige tegenzin, versleten maar wel opgewekt het zwembad uit. De dag erna was ik een beetje ziek (koortsig en een buik die niet wilde meewerken) dus heel rustig aan gedaan. Maar met de chill instelling gaan we helemaal op in de relaxte sfeer hier. Een Bob Marley muziekje op de achtergrond, kokos-limoen smoothie voor de dames of een Balboa biertje voor meneer erbij, one happy family en eveneens genietende mensen om ons heen, midden in de jungle maakt het toch echt wel tot een paradijs. Als er dan ook nog eens apen in een boom aan het spelen zijn, maar zich niet op de foto laten zetten en een luiaard tevoorschijn komt en in een boom zit zodat we hem vanuit het zwembad kunnen bewonderen kan het gewoon niet mooier. Of toch wel? Vandaag kregen we echt een cadeautje van moeder natuur... Een luiaard zat echt vlakbij onze kamer, in een boom, op zo'n kleine afstand bij ons vandaan. Als we hadden gewild hadden we hem/haar gewoon kunnen aanraken en uit de boom kunnen tillen. Maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. Luiaards schijnen maar eens in de twee weken naar beneden te komen en dan is het voor een toiletbezoek. Wie kan nou zeggen dat er zoveel mensen zooooo blij worden van een toiletbezoek van een ander. Eerst stonden Vieve en ik samen met een andere meid. We hebben Sander geroepen en puur staan genieten met ohhhh's en ahhhhh's. Vieve keek ook vol bewondering toe en doopte het beste dier om tot een luie aap haha! Boven ons klom een andere luiaard op zijn dooie gemakkie naar boven. Zijn toiletbezoek zat er blijkbaar op. Sander is anderen gaan halen, want van zo'n bijzonder moment wil je andere mensen ook laten mee genieten. Menigeen bekende Nederlander zou jaloers zijn op zoveel paparazzi, maar de luiaard liet zich zeker weten niet opjutten en klom kalm van tak naar tak, at lekker van de boom enz. Vieve leerde ook meteen het Engelse woord 'sloth' erbij en dit vindt ze blijkbaar makkelijk te onthouden dan luiaard. Vandaag ook naar Red Frog Beach geweest. Vieve houdt niet zo van het strand en verstoorde de kalmte enigszins met haar gezeur en gehuil. Golven te hoog, zand op haar handen, niet willen zwemmen etc. Maar uiteindelijk plezier gemaakt met zandkastelen bouwen, kuilen graven, elkaar ingraven en papa lekker spelen in de zee. Alleen de wandeling naar en van het strand/hostel is al een feestje, alsof we in een eigen Jungle Book de hoofdrol spelen. Gezwommen in het zwembad en Vieve had weer een glimlach van oor tot oor. Zo'n zelfde glimlach tovert ze ook bij werkelijk waar iedereen hier op zijn/haar gezicht, met een handvol personen in het bijzonder. Met eentje ervan, een Spanjaard woonachtig in Australië, heeft ze een echte klik. Ze heeft zelfs een tekening voor hem gemaakt en wilde met hem dansen. Zo lief hoe iedereen zo'n klein grietje zoveel aandacht geeft, met haar speelt etc. En hoe makkelijk Vieve in de omgang is. Er was gisteren ook een meisje waarmee ze leuk speelde. Het toeval is dat ze nagenoeg even oud blijken te zijn. Het meisje is 8 dagen ouder. Nog toevalliger wordt het verhaal wanneer blijkt dat beide meisjes in Florida geboren zijn. Erg bijzonder. Vanavond zong een gast en eveneens medewerkster met haar mooie stem leuke nummers. Vieve stelde weer de show door te gaan dansen, haar jurk los te knopen en daar te staan schudden met haar billen gehuld in alleen een luier. Cuteness overloaded. Morgen nog een dagje in deze paradijselijke laid back omgeving genieten en dan op naar onze volgende stop. We maken voor een nachtje een tussenstop in David, een industriestad en voor mensen in die omgeving dé stad voor werk, boodschappen, etc. Omdat we niet de hele reis naar Santa Fé in één keer willen afleggen met de kleine frummel. Santa Fé ligt weer in het binnenland. En zo wisselen we de vakantie leuk af. Op naar Panama City en dan weer naar huis. Al moeten we daar nog niet aan denken nu. En stiekem hadden we hier in Selina Hostel meer dagen willen vertoeven als we dit van te voren hadden geweten. Maar in Santa Fé hebben we ook weer iets moois geboekt, dus dat komt helemaal goed. Nu ga ik slapen, in Nederland is de zondag al reeds begonnen en met 7 uur terug de tijd in, heb ik nog een nacht slaap voor de boek. Het welvarende en veilige Panama is zeker weten een aanrader!

Buenos noches.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!