Hoi allemaal,  In een paar dagen tijd weer een heleboel beleefd! Sri Lanka is een goede combi van natuur en cultuur, waar we van genieten. Uiteraard zijn er nog steeds mensen die zich opdringen om een hotelkamer aan ons te verkopen of een ritje met een tuc tuc aan te bieden, maar inmiddels weten we goed raad met deze opdringerigheid. Toch valt het reuze mee, maar het valt op omdat de meeste mensen erg vriendelijk zijn en het nemen zoals het is...  Er hangt geen backpackersfeertje, dat is jammer. We zijn aangewezen op elkaar en de mensen (toeristen) die we per toeval tegen komen. Maar je hoort ons niet klagen, we hebben het erg gezellig en leuk met elkaar.  Het laatste verhaaltje sloten we af met het plan om Adams Peak te gaan beklimmen... Zou het gelukt zijn....?? Adams Peak is zoals Mekka voor de Moslims, maar dan voor de Buddisten. Ze moeten het wanneer mogelijk één keer in hun leven beklimmen. Voordat je de tempel op de top bereikt zijn er eerst vijfduizend (!!!) traptreden die je op gaat.  We wilden graag de zon zien opkomen, dus in de nacht aan de wandel dan maar. We zijn, na een paar uur slaap, om twee uur in de nacht vertrokken. Het regende pijpenstelen en het was pikdonker. Gewapend met twee zaklantaarns, een regenjas, water, etenswaren en goede moed, begonnen we aan de klim. Het eerste stuk werden de traptreden steeds afgewisseld met een vlak stuk lopen, maar hoe verder, hoe meer traptreden achter elkaar.  Op 1/3 van de tocht had Dais een behoorlijke dip. Energie te kort, last van haar buik door het traplopen, opgezwollen lies ondanks de steunbroek, en in tranen. We stonden op het punt om terug naar het hotel te gaan. Maar nadat Dais zichzelf eens flink had toegesproken, gingen we weer verder. Na drie uur lopen kwamen we boven bij de tempel aan, poeh hee, weer een overwinning. Ook voor San was het zwaar. We zaten met enkele andere toeristen in een ruimte, met alleen vier muren en een betonnen vloer, op een kleedje, met een kopje thee. We waren in afwachting tot de zon opkwam, maar omdat het zulk slecht weer was, hebben we er niks van kunnen zien. Nog geen twintig meter konden we vooruit kijken. Na een zware wandeling naar beneden, wat twee uur duurde, kwamen we om 8.30 uur weer in het hotel aan. Allebei heel lang onder een hete douche gaan staan, onze natte kleding in plastic tassen gedaan, backpacks ingepakt en gaan ontbijten. Na het ontbijt verder gaan reizen naar Dambulla.  In Dambulla hebben we de grot tempels bekeken, met veel buddha's. Een heilige plek voor de Buddhisten. Wij vonden het ook wel indrukwekkend.  Verder een beetje rondgeslenterd in het stadje. 's Avonds zagen we een Mexican family restaurant. Da's goud, dachten we allebei!! Na al die curry's weer eens wat anders. Bleek dat er maar vijf Mexicaanse gerechten op de kaart stonden, niet eens een burrito bijvoorbeeld, en verder gerechten uit Mongolië, China en Sri Lanka haha. Wij vroegen naar een wrap en die zou ze persoonlijk voor ons gaan maken. We hebben er die avond heerlijk gegeten. Daar ook een Nederlands stelletje ontmoet. Met die jongen van het stel is Sander de volgende morgen naar de Sigriya gegaan, ook wel leeuwenrots genoemd. Hier woonde vroeger Koning Sigriya die vijfhonderd (!!) vrouwen hield. In de winter zat hij boven op de berg, in de zomer onderaan de berg. Bovenop was een paleis gebouwd.  Sander en Koen zijn de berg tegenover de leeuwenrots gaan beklimmen, deze was maar tweehonderd roepies in plaats van dertig dollar en er waren vele bijennesten op de Sigriya, die erg agressief zijn, gevaarlijk dus. Vanaf die andere berg hadden ze een prachtig uitzicht op de leeuwenrots.  Diezelfde middag zijn we met dat stel op olifantensafari gegaan, in het Minneriya National Park. De maanden juli, augustus, september zijn de goede maanden om hierheen te gaan. Dan kunnen er wel zo'n honderdvijftig olifanten te zien zijn. Helaas hebben wij er niet zoveel gezien, maar wel zo'n twintig olifanten. Het was een mooie en bijzondere ervaring, waar we van hebben genoten. Er waren ook een aantal baby olifanten, wat het mooie plaatje compleet maakte.  Na de safari zijn wij verder gegaan, de anderen terug naar Dambulla. Onderweg in de bus zagen we de olifanten in grote groepen langs de kant van de weg staan, echt gaaf! Niks geen hek om dat park dus. Wij zitten inmiddels in Polonaruwa. Dit plaatsje is bekend vanwege het grote tempelcomplex. We hebben een fiets gehuurd en zijn met de fiets door het grote complex gegaan. De ene tempel mooier dan de andere, maar we voelden de geschiedenis herleven toen we er stonden.  In een clip van Duran-Duran, "Saving a prayer", is alles opgenomen in Sri Lanka. Op het laatst staan er mensen bij een enorme tempel en deze tempel staat in Polonaruwa.  Het was grappig om in Sri Lanka te fietsen, en ook een vrij gevoel. We voelden alleen de enorme spierpijn van Adams Peak nog steeds :(. Voor Dais was deze inspanning net iets teveel, maar met een cola en veel rustmomentjes lukte het uiteindelijk best aardig.  Gezellig met een Nederlands stel gaan 'dineren' :). De restaurantjes stellen hier niks voor, het zijn meer van die stalletjes, met een paar plastic tafels en stoelen. Toevallig kwamen er nog wat meer toeristen en locals daar eten, dus ineens zat die man zijn zaakje vol. Glunderend van trots liep hij rond. Mooi om te zien. De mensen hebben hier niet veel, maar proberen er wel iets van te maken. Verder hebben we in dit plaatsje geen plannen meer, lekker een dag rustig aan. Nu we dit verhaaltje typen zitten we lekker in de schaduw op ons balkonnetje. Het is warm hier, dus echt even lekker in de zon zitten doen we niet.  Jullie hebben gelukkig ook mooi weer (gehad)! We hoorden dat het weer zou omslaan in regen en onweer, bah! Hopelijk kunnen jullie nog lekker genieten van het zonnetje en terrasjes.  Weer veel liefs van ons!