Hi allemaal,

Vanuit een idyllisch Bocas schrijf ik dit keer over onze leuke herinneringen uit Boquete. We sliepen in Pension Topas. Een leuk uitziend verblijf met niet al te veel kamers, een gezellig overdekt terrasje, een grote tuin met oa. voetbaldoeltjes en heel leuk voor Vieve; een trampoline. Deze komt er in ons nieuwe huis echt, ze vindt het geweldig. Ook was er een zwembad, maar volgens Sander was het zoooo fris. Vieve is er een keer helemaal in gegaan, had vervolgens het kippenvel van kruin tot teen, om vervolgens de dagen erna alleen diezelfde kleine teentjes in het water te stoppen om te voelen of het nog steeds zo koud was. Ze vindt zwemmen super, maar dit had onze latina er toch ook weer niet voor over :-). Het pension, gerund door een Duitser en zijn Panemese vrouw was fijn, maar niet al te schoon. Ach ja, gelukkig waren we in deze plaats niet heel veel op onze kamer. Maar goed, Boquete dus... Na een vrij lange rit vanuit Pedasí (hulde aan de kleine meid met haar geduld, zo lief tijdens het reizen) kwamen we aan op het centrale plein in Boquete. We keken elkaar aan en zonder woorden begrepen we elkaar. Het straalde meteen een sfeertje uit wat naar ons idee zo typerend is aan dit continent. Met een hoop traditioneel geklede vrouwen en meisjes leek het ook of we een indianenstadje in kwamen. Maar wat ons later ook opviel was het grote aantal Amerikanen die er zaten. Later spraken we één van die Amerikanen en hij vertelde ons dat er zo ongeveer 5000 (!!!) Amerikanen/Canadezen, veelal met pensioen, neergestreken zijn in Boquete. WoW, vandaar dat we ook sterk het gevoel hadden dat dit authentieke plaatsje heel erg verandert in een enorme Gringotown. Het eerste gevoel van een echt Latijns-Amerikaans sfeertje verdween iets meer naar de achtergrond. Sugar & Spice is een restaurantje daar, voor ontbijt en lunch. Ik denk het meest bekende en drukste restaurant van Boquete. Verrukkelijk, maar met zelfs een refill voor de koffie en thee, kon het niet anders zijn dat ook dit restaurant zich aan de Amerikanen aanpast. Het weerbericht zag er niet heel rooskleurig uit en een paar dagen van te voren dachten we er daadwerkelijk even over om Boquete over te slaan en ons hele reisschema om te gooien. Zo blij dat we het uiteindelijk niet gedaan hebben. We hebben geboft met het weer. De eigenaar vertelde ons, zolang het waait komt er geen regen. De wind verdrijft de regen. En door het microklimaat wat daar is, is het weer heel plaatselijk. Een paar fikse tropische regenbuien hebben we zeker gehad, maar ook veel zon en droog weer. Een eerste hike van de vakantie werd een feit. En voor Vieve haar eerste hike van haar leven. Eerst in de draagzak (blijft ideaal), maar later; ik wil zelluf lopen. OK, daar ging ze, op haar Teva sandaaltjes en een jurk haha! Ze koos die ochtend zelf voor een jurk. Voor een hike een perfecte outfit toch? Jeetje, wat kan ze met die kleine, maar gespierde, beentjes hard doorlopen. En trots dat ze zelf was, maar wij des te meer. De dag was al helemaal compleet en hij was nog maar op eenderde. De route, dwars door de jungle, tussen een regenboog aan groene kleuren, grote bladeren, mierenmarsen, vogelgeluiden etc., leidde naar een 60 meter hoge waterval. Erg mooi, niet spectaculair, maar de dag kon toch al niet meer stuk. Alhoewel....Sander klom naar een hoger punt, om onder de waterval de kunnen staan. So far, so good. Bij het naar beneden klimmen gleed hij uit en maakte een behoorlijke val. Gelukkig valt de schade grotendeels mee, op schaafwonden en een erg gekneusde hand na. Gelukkig heeft hij zijn powerwomen bij zich ;-). De dag daarna zijn we in de ochtend naar de lokale markt gegaan, aldus een aardige gepensioneerde Amerikaanse. Moesten we níet missen bij een bezoek aan Boquete. Nou, haha... Als je er woont een heerlijke markt met veel lekkere gerechten, een mooie groente afdeling, en veel handgemaakte en lokale snuisterijen, met prijzen waar je u tegen zegt. Aan ons hebben ze dus niks verdiend. Vieve wilde een roze bal en ja hoor, die vonden we later in een kleine shop. Heppie de peppie meisje. En we hebben een knuffel van Minnie Mouse voor haar gekocht, helemaal haar nieuwe vriendin. 's Middags zijn we naar El Explorador gegaan, een soort botanische tuin, met ook enkele speeltoestellen voor kinderen. Een waanzinnig mooi uitzicht, wat een verschil aan groen biedt de natuur toch, prachtig. En nooit gedacht dat ik zoveel foto's zou maken van bloemen, maar er zijn hier zoveel bijzondere, mooie, felgekleurde bloemen, dat je er nauwelijks omheen kan en je vanzelf getriggerd wordt om er foto's van te maken. Ook zo leuk, we zien allerlei fruitsoorten aan bomen groeien, ook heel leerzaam en mooi voor Vieve. Ze plukte zelfs een limoen van een boom, om vervolgens 's middags water met daarin een schijfje van die zelf geplukte limoen erin te drinken.

De dag daarna hebben we een koffietour geboekt, bij Finca Dos Jefes. Een echte aanrader! Je zou denken wat kan er drie uur lang over koffie verteld worden, maar het was echt heel interessant en leuk. Een heel mooi bedrijf, met een goede economische uitleg over het belang van goede koffie. En dan vooral op ecologische, milieubewuste en eerlijk geproduceerde en verkochte manier. Bij ieder bestelde kop koffie denken we voortaan aan deze tour. We hebben er een rondleiding over de geweldige lap grond, met alle 5000(!!!) koffiebomen. Voor elke Amerikaan één haha! En voor het eerst hebben we avocado's zien hangen in een boom, ook leuk! En ook door het micro klimaat groeien er aan avocadobomen op de ene plek in Boquete maar 1 of twee avocado's, terwijl op een andere plek de bomen vol avocado's hangen. Gezien hoe het hele koffieproces in z'n werk gaat, kunnen ruiken en proeven en uiteindelijk zelfgeroosterde koffie mee naar huis kunnen nemen. Eerlijk is eerlijk, voor Vieve was dit niet zo interessant. Maar er waren twee lokale meisjes die bij de finca horen aanwezig en dat heeft Vieve zo ontzettend leuk en lief mee gespeeld. Bijna aandoenlijk gewoon om te zien hoe gemakkelijk het gaat, in twee verschillende talen. De meisjes vonden de Duplo van Vieve geweldig en Vieve de spulletjes van die meisjes. Ruikend naar de geroosterde koffiebonen reden we terug naar het centrum van Boquete. Gegeten bij een, naar bleek, een luxe restaurantje (Colibri). Maar wat was het zalig. Erachter gekomen dat Boe'tje nog in de bus van de koffieboer lag, oeps! Gebeld en men zou het nakijken en later evt. langsbrengen, super lief. Sander ging de was bij de lavanderia ophalen en per toeval kwam dezelfde koffiegids, zwaaiend met Boe'tje uit het raam, aangereden. Ze herkende Sander meteen en had Boe'tje veilig gesteld, pffewww!

Verder hebben we het lekker rustig gehouden. We hebben verrukkelijk gegeten bij een visrestaurant, waar Sander de lekkerste tonijnsteak ooit gegeten heeft en ik genoot van 'carribean shrimp'. Alhoewel, merendeel van het gerecht verdween in Vieve haar mond. Wat zat ze te smullen de kleine globetrotter.

De volgende dag vroeg uit de veren om op weg naar Bocas del Toro te gaan. Met hét ontbijt van hier, empanada's, op zak begonnen we aan onze volgende rit. Op naar het kleine paradijsje.