Hola,

Met een gek, maar ook een goed gevoel, zit ik nu op de laatste avond van deze reis ook het bijbehorende laatste reisverslag te typen. Gek omdat iets waar je een poosje naar uit kijkt dan zomaar lijkt omgevlogen. Goed omdat het gewoon goed en fijn is om met mooie herinneringen op zak weer terug te keren naar huis. Na Bocas hebben we de reis terug naar Davíd gemaakt. Oef, wat een drukke stad ineens in vergelijking met het idyllische rustig Isla Bastimentos. Niks bijzonders, veel winkels, veel mensen, veel beweging, veel verkeer en gewoon prima voor een nachtje. We hadden een aardig hotelletje, ook gewoon prima voor een nachtje. De volgende morgen zijn we op het gemak richting Santa Fé gegaan. Dit bleek ook nog wel eventjes een ritje. maar nog steeds vinden we reizen op deze manier heerlijk en ook Vieve vindt de busreisjes leuk, dus dat is wel heel erg prettig. Het busje bracht ons, heel aardig, helemaal tot aan het hotel. Hotel Yasmin Rainforest. Een kleinschalig hotel, met vier hotelkamers. Twee cabañas en twee gewone kamers. In plaats van de kleine kamer kregen we ook hier weer een upgrade vanwege de kleine meid, voor een grotere kamer. Een leuke knusse hotelkamer. Een heerlijk gezamenlijke ruimte, met jawel...hangmatten. Diegene die de hangmat heeft uitgevonden is een held! :) En Vieve denkt er ook zo over. Het was 'vechten' om een plekje in de hangmat, of er gewoon gezellig samen in liggen. In de hangmat van gezellige kleurtjes, een zachte stof, heen en weer schommelend genoten we van de heerlijke relaxmomenten. De lieve meedenkende hoteleigenaar bood ook tours aan en we vonden het wel heel leuk om hier nog wat activiteiten te ondernemen in de omgeving waar zoveel te bieden is. Met wederom het uitzicht van een regenboog aan groene kleuren gingen we de volgende dag op pad. Eerst een ontbijt bij het busstation. De vraagtekens zie ik al boven jullie hoofd hangen. Ja, het busstation... Een gezamenlijke plek, waar het een drukte van jewelste is de hele dag door, voornamelijk om er te eten in het restaurantje daar. Het blijft bijzonder hoe de mensen hier eten, voornamelijk gefrituurde dingen is het echte panamese eten. Gefrituurde tortilla's, gefrituurde bara's, gefrituurde rijst, gefrituurde worst, kip, vis, ALLES. En dan op de vroege ochtend mensen met eieren, worstjes, stukken vlees, gefrituurde tortilla's te zien, poeh hee, ik krijg er in ieder geval minder trek door. Wij bestelden gewoon lekker een ommeletje. En oké, Sander zo nu en dan lekkere worstjes en tortilla's erbij. We zaten de eerste ochtend al om 6:30 uur bij het busstation aan het ontbijt. De eigenaar van het hotel haalde ons daar op. In zijn pick-up 4x4 wagen reden we door adembenemende groene landschap. Heel leuk, zo'n man kent de omgeving op zijn duimpje en wees zo nu en dan een watervalletje aan of iets anders moois. Stopte bijvoorbeeld bij een prachtig uitkijkpunt en zei dan dat we echt foto's moesten maken :) Een stukje verder werd de auto ineens aan de kant van de weg gezet, hij had toekans gespot. Daar stapten we graag weer voor uit. Erg leuk, er vlogen zo'n zeven toekans in het rond op die plek. Toekanpaparazzi ready.....klik klik klik klik. Yes, ze staan op beeld. Herinnering vastgelegd. En Vieve vond het ook weer reuze interessant. Eenmaal aangekomen op de plek waar we de hike zouden gaan doen ruilden we onze flipflops om voor onze gympen. Wandelschoenen hadden we niet meegenomen, maar waren op zich geen overbodige luxe geweest. Draagzak in de aanslag want Vieve zou onmogelijk dit hele stuk zelf kunnen wandelen. Al lopen haar sterke beentjes aardig wat metertjes weg. En stoer dat ze zichzelf vindt, wij stiekem ook. Een gids, die daar zelf heel primitief woont, zou de wandeling begeleiden. De eigenaar van het hotel ging ook mee. Met houten wandelstokken in de hand gingen we op weg. Dwars voor een stuk jungle, waanzinnig mooi als je ziet hoe het allemaal in de natuur kan groeien. Een ananas aan een struik, een cacaoboom, tomatenplanten etc. Voor ons ook weer heel leuk om het allemaal aan Vieve te kunnen laten zien. Af en toe tikte de gids tegen een boom en zei dat we voorzichtig moesten zijn voor de grote mieren. Jeetje mineetje, ik heb nog nooit zulke grote mieren gezien. Ze waren denk ik wel ruim 3 centimeter groot. Een beet van deze mieren zou heel pijnlijk zijn, maar verder niet gevaarlijk. Toch liepen we er graag met een boog omheen. Een mooie wandeling richting een grote waterval. En ook daar kregen we weer een prachtig cadeau van moeder natuur, een zwart/groen kikkertje liet zich aan ons zien. Wat zouden we moeten zonder Google? Het blijkt een pijlfifkikkertje te zijn (ook wel een Dendrobates auratus, ofwel een Gouden Pijlgifkikker genoemd). Voor de hoteleigenaar, die nu twee jaar tours verzorgd, was dit de eerste keer dat hij zo'n kikkertje zag. Lucky us! Ook dit diertje moest het ontgelden, poseren voor de camera en mooie plaatjes kunnen schieten, top! Na nog een heel mooi stuk verder te hebben gewandeld kwamen we na zo'n twee uur weer bij het basic huisje uit van de gids. Een toiletbezoek van mij werkte op mijn lachspieren en ik kon het niet laten om er een foto van te maken. Evenals een foto van de openluchtdouche, welke afgeschermd werd met een paar lappen stof. Ze mensen oogden gelukkig, maar wat kwam het besef van ons eigenlijk wel heel luxe leventje in Nederland dan wel even binnen. Met alle armoede, maar enorme gastvrijheid van dien, namen we plek om krukjes gemaakt voor boomstammen. Vieve was in slaap gedommeld tijdens het wandelen. We kregen een verse kokosnoot waar de gids met zichtbaar veel ervaring een gat in maakte met zijn grote mes en konden zo heerlijk onze dorst lessen. Jum! Vieve werd intussen wakker en kon ook lekker meegenieten van het tropische sap. Eenmaal opgedronken werd de kokosnoot opengesneden, van een stuk een soort lepel gemaakt en zo konden we het zachte smaakvolle vruchtvlees ook opeten. Zelden zo'n lekkere kokosnoot op. En zo cute om te zien dat Vieve er ook zo van zat te smullen. Eenmaal terug, compleet onder de modder, klommen we in de laadruimte van de pick-up, genieten met de wind door onze haren. Onderweg nog een stop gemaakt bij een rivier waar we nog even konden zwemmen of pootje baden. En zo weer een topdag gehad. Relaxen in de hangmat en een plons in het zwembad bij terugkomst. En vooral onder de muggenbeten zitten, ondanks meerdere malen ingesmeerd te hebben met anti muggen lotion. Damn, het nadeel van de tropen. En zeker voor de kleine meid, want ze heeft er veel last van. Helaas voornamelijk 's nachts... De volgende dag hebben we nog een uitstapje gemaakt Finca van Chon & Maria. Deze mensen wonen afgelegen van de bewoonde wereld. We lieten ons afzetten door een taxi aan de kant van de weg. Daarvandaan was het nog zo'n 15 minuten lopen om bij de finca aan te komen. Een schitterend stukje wereld waar we weer terecht kwamen. Deze mensen spreken geen Engels, maar doen hun best om het toch uit te kunnen leggen allemaal. Gelukkig komen wij met ons steenkolen Spaans een eindje. Alleen Chon was aanwezig. Een man van 66, met een liefde voor de natuur. Een hardwerkende man die een stukje geschiedenis vertelde. Een schokkend detail was bijvoorbeeld dat hij vroeger zo'n tien uur per dag hard werkte voor omgerekend $0,50 per dag. Heavy! Daardoor is er een soort leefgemeenschap ontstaan en wonen zij met zo'n twaalf families op dat enorme stuk grond. Met elkaar zorgen zij voor van alles en onderhouden ze elkaar. Mooi om te horen en voornamelijk ook ondenkbaar voor ons. We kregen een rondleiding door de tuin, met allerlei orchideeën, maar het was jammer genoeg niet de juiste tijd voor het bloemenseizoen. Ook de koffiebomen kregen we te zien, met het daarbij behorende koffieproces. Er liepen ook allemaal kippen rond en Vieve mocht ze eten geven, erg leuk. Met een kopje koffie, een hap huisgemaakte bananen- en mangojam gingen we even later weer weg. De man met een grote glimlach achterlatend. Vrijdagochtend vertrokken we alweer naar Panama City. Na het ontbijtje bij het busstation, zagen we ineens een slang op de weg liggen. Oh oh dachten we. Er liepen twee locals langs en we lieten het hen zien. Een van de mannen met grote laarzen aan en weinig onder de indruk gaf een tikje tegen de slang en concludeerde 'muerte' oftewel hartstikke dood. Pffewww, gelukkig. Later zei de hoteleigenaar bij het zien van onze foto dat dit best een giftig slangetje is. Niet dodelijk, maar kan je wel heel ziek maken. Aangezien er geen pinautomaat in Santa Fé is, moet je 35 km verderop pinnen. Was de Lonely Planet even vergeten te vermelden :) Gelukkig was de hoteleigenaar zo vriendelijk om ons op de laatste dag naar de pinautomaat te brengen. Dit zou ook meteen op de route liggen voor onze reis naar Panama City. Hij bracht ons vervolgens een stuk verder, waanzinnig lief. Scheelde voor ons een uur in reistijd.

Aangekomen in Panama City hebben Sander en Vieve meteen een plons genomen in het zwembad van het hotel, op het dak. 's Avonds hebben we een rondje gelopen langs de Avenida Balboa, het looppad langs het water. Erg mooi om zo te skyline van deze stad te zien, in het donker met honderden lichtjes schijnend. Een rondje gelopen en uiteindelijk bij een gezellig druk tentje gaan zitten. We hebben lekker wat gedronken en gegeten. Die nacht werden we allebei ziek, vooral Sander. Een hele slechte nacht dus, helaas. De volgende ochtend behoorlijk belabberd opgestaan, maar wel weer met een doel voor ogen. Een bezoek aan het wereldberoemde Panamakanaal. In het begin hadden we net pech, er was net een boot de sluis aan het uitvaren. We zagen dus niets van het proces. We zijn wat blijven hangen in de hoop dat er nog een boot zou komen. En we hadden geluk,er kwam een joekel van een vrachtschip aan. WoW, wat een bakbeest! En wat een proces. Het schip was ruim 200 meter lang, had aan beide kanten maar 42 inch ruimte over (+/- 1 meter), was enorm hoog en betaalde $135.000 dollar om door het kanaal te mogen varen. Aardig prijskaartje, maar omvaren schijnt vele malen duurder te zijn. Een indrukwekkend gebeuren. Na het bezoek aan het kanaal zijn we doorgegaan naar het oude gedeelte van Panama, Casco Viejo. Het was vroeger de slechtste wijk van Panama, maar nu de meest hippe. Allerlei leuke barretjes, hostels, restaurants etc. In deze buurt sliep ik 9 jaar geleden, maar ik herkende het niet meer terug. Een heerlijke dag ook weer. En gelukkig voelden we ons weer een stuk beter. Tussendoor hebben we even geluncht bij een foodcourt bij een shoppingmall en Vieve viel met haar neus in de boter. Een reusachtige draaimolen stond er en konden haar verblijden met een paar ritjes. Een glimlach van oor tot oor.

Op deze laatste dag hebben we een wandelingetje gemaakt door Park Metropolitano. Wij dachten gewoon eenpark in te gaan. Gekleed op onze flipflops bleek dat er een soort wandelpaden waren die niet heel erg aan te raden zijnmet slippers en zeker niet met de buggy die we bij ons hadden. Toch gaan lopen en het viel reuze mee, maar echte lekker lopen was het inderdaad niet. Helaas niet veel wildlife gespot, maar wel schildpadden, prachtige grote blauwe vlinders en een 'agoeti'. Leuk! Terug lekker gezeten bij het zwembad, daarna heeft Vieve een lekkere middagdutgedaan, backpacks ingepakt en nog lekker even in de buurt op pad gegaan. Gegeten bij een Italiaan, wat er op de foto's van Internet gezelliger uit zag dan in het echt, maar vooruit. We hebben de vakantie proostend afgesloten met een glas sangria en voor Vieve een vruchtensapje. Morgenochtend vliegen we weer naar huis. Panama, wat was je fijn!