Hoi allemaal, Het leek even jammer dat we niet nog een nachtje in Tangalle konden blijven aan de kust, maar in de ochtend waren we gewoon tevreden met wat we gehad hadden. Het was tijd voor
het echte Sri Lanka :). Bus ingestapt en richting het binnenland gereden. Aankomst was in Ella, na vier uur in de bus. Onderweg leek het wel een regenboog van groene kleuren, super mooie natuur. Heel
veel fruitkraampjes onderweg, dat groeit hier allemaal. Op pad gegaan voor een hotelkamer. Sander ging op pad, maar meteen bij de eerste die we uitgekozen hadden uit de Lonely Planet, was het raak.
Hij kwam andere reizigers tegen die al een aantal hotels bezocht hadden, maar veel te prijzig waren. Dit ziet er netjes en schoon uit, prima prijs, en een geweldig uitzicht! Middag en avond
doorgekomen met de drie andere mensen, uit Oostenrijk, Slovenië en Engeland. Was erg gezellig! Ella's Rock was aan de beurt, een uitkijkpunt bovenop een rots. Maar voordat we het mooie uitzicht
zouden zien moest er gewandeld worden. Het was best een pittige wandeling, wat zo'n twee uur duurde, omhoog lopend. Voor Dais een aantal keer pauze genomen, best heavy. In het begin over de
treinrails gelopen, dat is vrij normaal hier, absoluut niet gevaarlijk. Onderweg aan een man gevraagd of we de goede kant op gingen, en deze man was zo vriendelijk om de hele wandeling met ons mee te
lopen. Voor ons gevoel gingen we via een binnendoor pad. Tijdens het lopen zo nu en dan 'gewaarschuwd' om niet te praten; je zag holletjes voor de cobra's die daar leven, en heel veel bijenkorven die
we niet graag op ons af wilden krijgen. Het was één grote klim, maar bij het uitkijkpunt aangekomen was het uitzicht prachtig!! Foto's gemaakt, wat gegeten en gedronken, maar bovenal
genoten van het moment. Het was toch wel weer een overwinning voor Dais. Na een korte pauze zijn we weer verder gelopen naar een ander uitkijkpunt wat ook erg mooi was. De man had het onderweg
al over een waterval, dus daar gingen we via de terugweg langs. Nog even langs het huisje van onze 'gids' gelopen, wat hij trots liet zien. Je moet het gewend zijn hier te leven, want meer dan een
golfplaat op palen, met wat lappen, was het niet... Wat hebben wij het dan toch goed! De waterval viel een beetje tegen, maar het was heerlijk om lekker met onze benen in het stromende water te
zitten. Sander, bikkel, trotseerde de gladde stenen om onder de waterval te gaan staan. Met z'n vijven wilden we de man wat geld geven om hem te bedanken, maar met het geld wat hij kreeg was
hij duidelijk niet tevreden :( We verdubbelden het met z'n vijven, maar toen was het nog niet goed. Dat is hier een beetje het probleem... Ze doen alsof ze je willen helpen, maar willen er
(begrijpelijk) achteraf geld voor. Maar ze zeggen niet vooraf wat ze ervoor willen hebben, zodat wij ja of nee kunnen zeggen. Voor ons dus lastig inschatten wat we ze geven. Een klein bedrag
eigenlijk voor ons, maar voor dit land een hoop geld.. Voet bij stuk gehouden en de beste man bleef staan. Een foto kwam tevoorschijn met zijn drie dochters en een gebrekkig Engels verhaal... Erg
triest, maar ze proberen soms wel steeds meer geld te krijgen van de toeristen. Terug in het plaatsje waar we slapen, gegeten en gedronken. Dais is een powernap gaan doen en Sander is de kroeg
ingedoken met de man uit Oostenrijk. 's Avonds werd Sander nog herkend door een meisje uit Tilburg, ze was huisgenote van een vriend van hem geweest, erg grappig. Sander herkende haar niet,
beetje gênant misschien, maar is wel zo'n zeven jaar geleden.. De volgende ochtend gingen de andere drie verder reizen, wij met z'n tweetjes gaan ontbijten. Sander koos voor een echt
traditioneel ontbijt, met curry, ei, noodles etc. Hoe krijgt hij het weg haha! Dais besloot een rustdagje te houden. Samen zijn we treinkaartjes voor de volgende dag gaan halen. Daarna vertrok
San voor een wandeling richting 'Little Adams Peak'. Later zullen we de echte 'Adams Peak' gaan beklimmen. In de middag zijn we samen naar een waterval gegaan, waar we in het ijskoude water
hebben gezwommen. Verfrissend! De tuc tuc chauffeur had alleen het goede idee om naar boven te klimmen met ons, zodat het rustiger was, en geen locals. Daar ging m'n rustdag.... Klimmen maar weer!
Maar er was inderdaad verder niemand. Bij terugkomst nog wat rondgelopen tussen de locals en aapjes :) Met de trein via Ella naar Haputale gegaan. Dit moest het mooiste stukje treinreis
zijn van Sri Lanka... En echt, we hebben genoten van het uitzicht. Sander hing de hele weg uit de open deur van de trein, net als overigens veel locals doen. Bij Haputale station stond een man
zijn kamers te 'verkopen'. San en ik hadden het ervoor nog over gehad dat we het wel een keer leuk zouden vinden om met zo'n iemand mee te gaan. Vaak gaan we af op wat er in de Lonely Planet
geschreven wordt, maar het is natuurlijk ook erg leuk om voor iets anders te kiezen en het andere mensen te gunnen. We sliepen zogezegd bij een gezin aan huis. We aten aan hun eettafel. 's Avonds een
spelletje kaarten gedaan met wat familieleden. Het plaatsje Haputale is niks, maar we kwamen hierheen voor onder andere "Horton Plains Natural Park", de omgeving waar de wereld zou eindigen...
We hebben in deze omgeving een aantal dingen bezocht. Zo zijn we naar een klooster gegaan, wat door een Engelse priester gebouwd is in de 19e eeuw en wat nu nog steeds gebruikt wordt door de monniken
en dus ook nog intact is. De monniken leven daar van wat er verkocht wordt aan de bezoekers, zoals zelfgemaakte jam. In de hooglanden hebben we genoten van het 360graden uitkijkpunt van Sir
Thomas Lipton. Een man die de thee voor iedereen betaalbaar heeft gemaakt. En die vooral nu bekend is van de Lipton ice tea. Onderweg zagen we dat deze omgeving een samenleving is van
Christenen, Moslims, Boedhisten en Hindoes (Tamils). Op de terugweg zijn we langs de theefabriek van Thomas Lipton gereden. Helaas was deze gesloten... Het is hier duidelijk dat men het moet
hebben van toerisme en de thee export. In de hooglanden zie je óveral theeplantages. De mensen hier drinken ook erg veel thee, maar wat wij al aan theeplantages hebben gezien, drinken ze echt niet
zelf op. Dus mocht je nu je dit leest een kop thee drinken, het is mogelijk dat het Ceylon thee is :). Om mooi uitzicht te hebben bij "Horton Plains" werd ons geadviseerd om om 04.30 uur
's ochtends uit Haputale te vertrekken. En we werden beloond voor het vroege opstaan, we waren namelijk als allereerste in het park! Zelfs de kaartverkoop was nog niet open :). We hebben een
paar prachtige kilometers gewandeld, met als toppunt het uitkijkpunt "Worlds End", waar een rots ruim 800 meter steil naar beneden liep! Je moet hier dus geen hoogtevrees hebben ;). Wij waren
best goed aangekleed, want het was koud en rotsachtig daar! En erg veel wind. Maar jawel, onderweg kwamen we de locals tegen met hun slippers in de hand, op blote voeten aan het wandelen. Die mensen
hier worden vast geboren met eelt onder hun voeten haha! Vanuit Haputale de trein genomen naar Hatton. We hadden tweedeklas kaartjes gekocht, maar omdat dit bijna twee keer zo duur is als
derdeklas kaartjes, is er maar één coupé voor de tweedeklas reizigers.. Dus uiteindelijk hebben we bijna vier uur in een derdeklas coupé gezeten, omdat daar wel een plaatsje vrij was. Ook niet
erg, alleen druk en chaos... Inmiddels is het weer veranderd in regen. Geen behoefte om op de bus te wachten, dus een tuc tuc genomen naar Delhousie. Hiervandaan gaan we Adams Peak beklimmen, slechts
5000 traptreden....!!!
Hoi allemaal, Inmiddels zijn we alweer 6 dagen in Sri Lanka. Een land dat ongeveer twee keer zo groot als Nederland is, waar zo'n 22 miljoen mensen leven, waar we betalen met roepies en waar
Nederland een geschiedenis heeft liggen. Vanuit Dubai vlogen we naar Colombo. Rond 05.00 uur 's nachts aangekomen en tegen 06.30 uur kwamen we uit het vliegveld. Ra ra, hoe kan dit?? Een flinke
rij bij de binnenkomst in Sri Lanka, maar voornamelijk bij de bagageband. De locals hadden blijkbaar inkopen gedaan in Dubai, voor de verkoop hier. Alles werd uitgepakt en verdeeld over de tassen.
Dit voor de douane, waar later bleek dat er flink gecontroleerd werd. Wij als 'armoe' backpackers ;) mochten zo door lopen, nadat wij uiteindelijk de bagage hadden. Vertrokken naar Colombo,
maar na zo'n acht hotels bezocht te hebben en geen plek, besloten we uit deze chaos weg te gaan. We hebben een trein genomen, richting de kust. Tussen de locals, met alle deuren en ramen wijd
open. Heerlijk reisgevoel! Na 2,5 uur kwamen we aan in het andere kustplaatsje, Hikaduwa. Duidelijk laagseizoen hier, maar daardoor ruim aanbod van hotels. We hebben een idyllische houten
cabaña gekozen, op palen, met uitzicht over de oceaan. Stúkken beter dan die stad waar we alleen maar uitlaatgassen roken. Sander is meteen het water ingedoken en Dais heeft op haar gemak toe
staan kijken, met haar grote teen in het water. De eerste kennismaking met het eten hier was goed; fried rice with prawns en fried noodles with vegetables. Smaakte goed. De volgende ochtend
proefden we nog steeds de kruiden van de avond daarvoor. Kruiden gebruiken ze hier in overvloed! Na het eten 's avonds rondgeslenterd, maar niks meer te beleven. We hadden gedacht hier langer
te blijven, maar dit was het nét niet. De volgende ochtend de lokale bus genomen naar Unawatuna. Veel drukker dan in Hikaduwa. Eerste dag lekker relaxed, drankjes gedronken en bijkomen
van Dubai, aan het strand. Deze avond zagen we tijdens het avondeten in de verte allemaal gezellige groene verlichting en we hoorden luid muziek. Gevraagd waar we moesten zijn voor een feestje
en ons af laten zetten door een tuc tuc. Echt, dit vervoer went snel! Daar aangekomen bleek het een strandfeest te zijn. Bewaakt door meerdere politiemensen, op BLOTE voeten haha! Entreegeld was
volgens meneer de agent duizend roepies! Een hoog bedrag voor roepie begrippen. Daar trapten we dus niet in. Ons gezicht sprak blijkbaar boekdelen, want we mochten doorlopen. Yes:)! De helft van de
drankkaart was niet op voorraad, dus genoegen genomen met een biertje en Sprite. Het ging niet heel erg los, mensen zijn hier vrij introvert. Tweede dag weer een tuc tuc gescoord voor een paar
roepies en naar Galle gegaan. Galle is een ommuurde stad, één groot fort, die de Nederlanders in de tijd van de VOC hebben gebouwd om hier onderweg handel te bedrijven. Je komt hier dan ook
veel Nederlandse gebouwen en gebruiken tegen. Bijvoorbeeld kantklossen :), ze noemen het hier ook echt zo! Verder zijn er veel vondsten gedaan uit die tijd, die bewaard worden in het museum in
Galle. Sander heeft nog cricket meegespeeld met een paar ventjes. Cricket is hier echt dé sport. 's Avonds heerlijk gegeten in een, ja ja.., vegetarisch restaurant Sander een Indiaas
gerecht, Dais Mexicaans. hier hadden we in de ochtend ontbeten, met een Mexicaans ontbijt. En toen meteen de menukaart bekeken voor het diner en we werden spontaan enthousiast. Sander heeft de avond
ervoor een lekker visplateau gegeten, dus hij is niet ineens vegetariër hoor :). Maar vegetarisch eten kan je hier goed. 's Ochtends werden we hier gewekt door de apen die in de palmbomen van
de tuin van ons hotelletje rondslingeren. Overigens doen zij dit 's nachts ook of liepen dan over het dak van onze hotelkamer, haha! We hebben ook een dag een scooter gehuurd. Dit kostte ons
voor een dag huur 500 roepies, omgerekend is dit €3,00! Daarbij hebben we voor 400 roepies getankt (€2,40) en daarmee ruim tweehonderd kilometer door het achterland van de zuidkust gereden. Ze rijden
hier links, en het recht van de sterkste geldt, dus zie je misschien voor je hoe dit gaat.. Onderweg geen toerist gezien en het schattige was dat bijna iedereen zwaaide en/of toeterde naar ons. En
prachtige natuur om ons heen. Bij een kraampje langs de weg twee cocosnoten besteld (50 roepies haha!) en de dorst gelest met de inhoud hiervan. Na een paar uur waren we weer 'thuis' en
meteen onder de (koude) douche gegaan. Geen straf die koude stralen, want ook in Sri Lanka is het warm. Het is hier nu regenseizoen, maar tot nu toe is er alleen nog maar regen gevallen in de nacht.
Wolken wisselen af met de zon. De laatste avond in Unawatuna genoten van 'terrasjes' aan zee. Plastic tafels en stoelen over het algemeen, maar gezellig aangekleed met kaarsen, (gekleurde) lampjes en
fakkels. Na Unawatuna zijn we richting Tangalle gegaan. Ook aan de kust. De slaapplaats voor deze nacht was een houten cabaña op het strand. We wilden hier eigenlijk twee nachten slapen, maar
helaas was er nog maar voor één nacht een hutje vrij. De simpelheid is in dit geval ook weer de charme van het hutje en het ziet er keurig uit. De plek is fantastisch. De hut heeft twee verdiepingen,
via een te openen luik loop je de trap af naar beneden, waar de badkamer te vinden is. Sander was weer als een kind zo blij met de zee voor zich. Door middel van een 'natural pool' is het goed
zwemmen, anders is de stroming te sterk. Dais lekker met een boek een hangmat en relax stoel gaan liggen/zitten. 's Avonds wat zitten kletsen met twee Nederlandse families. Ondanks het
regenseizoen hebben we trouwens nog geen druppel regen gehad, alleen 's nachts.. Balen dat het in NL zo slecht is :( niet leuk! Nu ik dit verhaaltje typ, zitten we weer in de bus. Nu reizen we
naar het binnenland van Sri Lanka, richting Ella. We zijn benieuwd wat we daar van het mooie land gaan zien... Tot nu toe bevalt Sri Lanka ons fantastisch. De vriendelijkheid van de mensen is hier
geweldig! Liefs van ons.
Hoi allemaal, Hier een verhaaltje van ons vanuit Verweggistan. We zijn inmiddels aangekomen in Sri Lanka, en hebben al een hele ervaring achter de rug :) Een ervaring genaamd Dubai. In eerste
opzicht één grote zandbak en bouwput, maar bij nader inzien een fantasierijk, mooi, schoon, leuk, overdreven land! Iedere keer wanneer je opnieuw kijkt, zie je nóg meer hogere of nog luxere
gebouwen. Het is alleen net alsof ze de oven hadden aangezet, en ons er als broodjes hadden ingelegd. Puf, poeh hee, wat was het daar heet! Na 300 meter lopen zat het zweet overal, bah! We
hebben er letterlijk rondgesjokt. De eerste dag waren we nog heel fanatiek buiten aan de lopen om zoveel mogelijk te kunnen zien. We zijn een souk (soort bazaar) ingegaan, waar we niks gekocht
hebben. Erg knap vonden we zelf, want waar we nog geen twee minuten daarvoor tegen elkaar zeiden dat de opdringerigheid hier wel mee viel, werden we in de souk bijna naar binnen getrokken, sjaals
omgehangen en ik had bijna een burka gepast ;). Ook hebben we een boottochtje gemaakt, van de ene kant kant van de rivier naar de andere kant. Lokaal vervoer, voor omgerekend €0,22!! Aan de andere
kant hebben we nog het goud gedeelte bezocht, want daar zijn ze in Dubai dol op! Doordrenkt van het zweet hebben we daar op een bankje zitten uitpuffen. Niet vervelend, want het is leuk hier om
mensen te bekijken. Allerlei culturen komen hier trouwens samen, leuk om te zien. Er zijn trouwens erg veel mensen traditioneel gekleed. En we kunnen jullie vertellen, dat we best jaloers zijn
op die 'jurken' die de vrouwen én mannen hier dragen! Zodra we samen besloten hadden om één van de mega grote shoppingmalls te gaan bezoeken, kwam het niet meer in ons op om voor de lol buiten
te lopen. Nu horen we jullie denken...het regent hier, het is fris voor een zomer, wat zeuren jullie.. Maar echt, geloof ons, deze temperaturen zijn niet lekker meer. Maar niet getreurd, de
shoppingmalls zijn een beleving op zich en genoeg te zien, te doen, te eten en te winkelen om je te kunnen vermaken. En het hele land is erop ingericht dat het hier warm is (lees: 45 graden). Alles
wat ook maar binnen is, is met air-conditioning. Zelfs de bushokjes zijn gesloten en gekoeld, er mag geen vis mee de metro in (zie foto's :) ). We vonden de Emrirates Mall al enorm, heel veel
winkels, een complete kermisachtige verdieping voor kinderen, een indoor ski hal en twee grote food courts. Daar hebben we al heerlijk zitten lunchen met noodles, loempia's, en voor Sander zoetzure
kip. Terug in de bus langs "Palm Island" en "Burj Al Araab" gereden. "Burj Al Araab" is het enige 7-sterren hotel ter wereld. Prachtig gebouw! Alleen hadden we niet meer de energie om dit
allebei van dichtbij de gaan bekijken. 's Middags zijn we ons gaan omkleden in badkleding om het zwembad van ons hotel in te plonzen. Verkoelend zou je zeggen, maar het water was 28 graden, ook
warm dus. Maar wel een stukje koeler dan de buitentemperatuur. Op het dakterras blijven liggen tot de zon onderging, wat overigens niet heel laat was. 's Avonds lekker gegeten in het hotel.
Lekker Arabisch, ahum :), Daisy garnalen met groene asperge risotto, en Sander fish and chips, haha! Noodles & curry's met naanbrood kunnen we de komende weken in Sri Lanka nog eten. Na het
eten nog even lekker de pub ingegaan, in het hotel. Gekaart, gekletst en geproost. Geproost op nog een hele vakantie die voor ons ligt. Maar we zijn heel blij dat we gekozen hebben voor een paar
dagen Dubai als tussenstop. De volgende dag bezochten we de Dubai Mall en die was onbeschrijfelijk groot. Niet alleen hon-der-den winkels, maar ook een onderwater dierentuin, een grote
waterval, een indoor ijsbaan en buiten ook nog de Dubai Fontein, die een gave show weggaf, met als achtergronddecor het hoogste gebouw ter wereld! Bizar, als je dáár voor staat. De "Burj Khalifa"
telt 828 meters hoog de lucht in. We hebben wederom lekker zitten eten als lunch, bij een Mexicaan! En dat heeft ons verrukkelijk gesmaakt. Ons de hele middag vermaakt in het gigantische
winkelcentrum. En nee, NIKS gekocht! Knap hè?! Gelukkig komen we er op de terugreis nog een hele dag :). Kortom; we vermaken ons meer dan prima! Inmiddels zitten we in Sri Lanka, daarover
volgt later:). Lieve groetjes van ons PS. Foto's volgen later!
Nog drie weken en dan staat de zomervakantie voor de deur.. Een bijzondere voor ons, want we gaan een mooie reis maken. We zullen starten in Dubai voor twee dagen. Nog even niet onthaasten dus deze
twee dagen, omdat we in een sneltreinvaart natuurlijk alles willen zien. En dat met minstens 45 graden Celsius. Misschien gaan we de indoor skihal wel in om af te koelen. Na het verblijf in de
sprookjeswereld Dubai, vliegen we naar Colombo, Sri Lanka. In het India voor pussy’s zullen we bijna vier weken gaan rondtrekken. We weten nog niet goed wat we moeten verwachten van dit land, maar
het zal vast en zeker weer een ervaring zijn en herinneringen voor het leven geven. Na Sri Lanka gaan we naar één van de idyllische eilanden van de Malediven. We willen jullie niet jaloers maken ;) ,
maar graag met jullie onze belevenissen delen. Hopelijk reizen jullie graag een stukje met ons mee, via deze blog. Veel liefs, San en Dais
